مناجات شب قدر با خداوند و روضۀ امیرالمؤمنین علیه‌السلام
همین که گـفـتـم الـهی، اجـابـتـم کردی سـریع آمـدی و غـرق رحـمـتم کردی کسی که دست منِ پُر گـناه را نگرفت خودت همیشه رسیدی، حـمایتم کردی بـزرگـواری و اصلاً نـدیـده‌ای انگـار زمانِ مـعـصیـتم گرچه رؤیـتـم کردی به پـشـتـوانۀ فـضلـت گـنـاه کـردم من به پـشـتـوانۀ حِـلـمـت رعـایـتـم کردی حـیا نکـردم و مُهـلت به بـنده‌ات دادی حـیا به جای من و این وقاحـتم کردی به برکتِ نَـفـَس و رحـمت امـام زمان مُـحـب فـاطـمه و اهـل هـیـأتـم کـردی هـمین که نـالـه زدم عـائـذٌ بِـأسـمـائک گــدای دائــمــیِ آل عــصـتــم کــردی صـدا زدم مـددی، زود آمـدی حــیـدر به لطف بـادۀ کـوثـر طـهـارتـم کردی پـنـاه می‌بـرم امـشـب به زیـر ایـوانت که زیر سـایـۀ ایـوان، شـفاعـتم کردی اگرچه عـبدِ بـدم، باز مُـنـتسب به توأم تویی همان که همیشه ضمانـتم کردی تو قـدر بودی و قـدر تو را نـدانسـتـند خودت برای شب قـدر، دعـوتم کردی چقـدر نـالـه زدی بین چـاه، مـظـلـومم چقـدر گـریه کـنِ این مـصیـبـتم کردی فـدای زخــم عــمـیـق سـرت شـوم آقـا پرت به خاک مکش، غرق غربتم کردی صدا زدی به سوی قـاتـلت، ز دنـیایی که فاطمه به برم نیست، راحتم کردی |